Liturgia Męki Pańskiej. W Wielki Piątek, w dniu śmierci Chrystusa, nie odprawia się Mszy św. W jej miejsce odbywa się liturgia Męki Pańskiej. Jednym z jej elementów jest adoracja krzyża.

Naszą liturgię Męki Pańskiej rozpoczęliśmy rozpamiętywaniem stacji Drogi Krzyżowej Jezusa Chrystusa, prosząc w śpiewie „Boska dobroci uderz w serce moje, Łaską skuteczną, by obfite zdroje, Łez wytrysnęły nad Panem cierpiącym, Krzyż dźwigającym…” Przez czternaście stacji wędrowaliśmy wsłuchując się w rozważania czytane przez księdza Krzysztofa. Przewodnikiem był nam nasz Patron Święty Roch.

Prorok Izajasz żyjący 7 wieków przed narodzeniem Jezusa w pierwszym czytaniu liturgii Męki Pańskiej przekazuje nam proroctwo męki, śmierci i zmartwychwstania Zbawiciela. ” …Spodobało się Panu zmiażdżyć Go cierpieniem. Jeśli On wyda swe życie na ofiarę za grzechy, ujrzy potomstwo, dni swe przedłuży, a wola Pańska spełni się przez Niego. Po udrękach swej duszy ujrzy światło i nim się nasyci. Sprawiedliwy mój Sługa usprawiedliwi wielu, ich nieprawości On sam dźwigać będzie…”

Natomiast w liście do Hebrajczyków znajdujemy potwierdzenie tego proroctwa „..Chrystus bowiem z głośnym wołaniem i płaczem za swych dni doczesnych zanosił gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości..”

Po wysłuchaniu Męki Pana Naszego Jezusa Chrystusa według Świętego Jana w ciszy i skupieniu rozpamiętywaliśmy ostatnie chwile życia Zbawiciela. „Oto drzewo Krzyża na którym zawisło zbawienie świata” – po odsłonięciu krzyża rozpoczęła się jego adoracja. Podchodząc do krzyża, przyklękając i całując go doświadczamy ogromnej łaski. W krzyżu Chrystusa jest nasza ucieczka, przez niego dokonało się nasze zbawienie.

Ale dzisiaj Jezus umarł i został złożony w grobie. Umarł naprawdę jak inni śmiertelnicy i zstąpił do otchłani, do krainy zmarłych, bo Jezus jako prawdziwy człowiek podzielił ludzki los także w śmierci.