Święto Najświętszego Ciała i Krwi Jezusa to dla Chrześcijanina dzień, w którym może zamanifestować swoje przywiązanie i cześć dla Jezusa Eucharystycznego. W tym jedynym dniu w roku, wychodzimy na ulice naszych wiosek i miast w procesjach do czterech ołtarzy, naszej wędrówce towarzyszą modlitwy i pieśni, ale przede wszystkim pośród nas jest Jezus. Żywy w każdym z nas, w drugim człowieku, w jego uśmiechu, życzliwości. Bo jak mówił w homilii Ojciec Jakub Zieliński, Bóg przyszedł, aby stać się jednym z nas. Dzieje się tak od wieków, kiedy to Papież Urban IV, w roku 1264 ustanowił to święto bullą „Transiturus”.

My wyruszyliśmy z Jezusem na drogi naszej Parafii niosąc feletrony, chorągwie, różaniec, baldachim, symbole naszej wiary i ze śpiewem na ustach wielbiliśmy wielkie dzieła Boga. Ewangelie czytane przy każdym z ołtarzy przypominały nam najważniejsze chwile z życia Jezusa Zmartwychwstałego.

A modlitwą przebłagalną:

Święty Boże, Święty mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami. Od powietrza, głodu, ognia i wojny, wybaw nas Panie! Od nagłej i niespodzianej śmierci, zachowaj nas Panie! My grzeszni Ciebie Boga prosimy, wysłuchaj nas Panie!

wszechmocnemu Bogu w Trójcy Jedynemu powierzaliśmy nasz los.